Dostojevki

Dostojevski was een Russische schrijver en hij leed aan frequente aanvallen van epilepsie. Hij heeft in één van zijn werken "de Idioot" geschreven in 1868, een beschrijving gegeven van een epileptische aanval. Dit geeft ons een beeld van wat een epileptische aanval nog meer zou kunnen zijn dan wat wij aan de buitenkant zien. Het fragment hiervan staat hieronder beschreven.

Zo dacht hij onder andere over de toestand na, die hij kende als vlak voorafgaande aan zijn epileptische toevallen. Te midden van benauwenissen, zielsverdonkeringen en druk was het dan of zijn geest plotseling enkele ogenblikken als in vlammen uitbrak en of al zijn levenskrachten zich ineens in een ontzaglijke aandrang spanden. In zulke ogenblikken was het levensgevoel, het zelfbewustzijn, bijna vertienvoudigd; hun duur was als van de bliksem. Geest en gemoed straalden van wonderbaar licht; al zijn willen, zijn twijfelen, zijn onrust schenen ineens vredig verstild, ze waren bevrijd in een hoge rust, die één klaarheid was, één harmonie van vreugde en hoop. Maar die momenten van lichtstraling waren toch nog maar het voorgevoel van die allerláátste seconde (meer dan een seconde was het niet) waarop de eigenlijke toeval begon. Zeker was die seconde onverdraaglijk.
Wanneer hij later weer beter was en aan die ogenblikken terugdacht, had hij dikwijls bij zichzelf gezegd: dat immers al die bliksemende lichtstralen van het hoogste zelfgevoel en zelfbewustzijn en dus van het "hoogste zijn" niets anders waren dan ziekte, dan een verstoring van het normale zijn, maar dan was het ook helemaal niet het hoogste zijn, maar moest het integendeel tot het laagste worden gerekend.
Toch vond hij dan eindelijk een uiterst paradoxale oplossing: "Wat doet het ertoe, of het ziekelijk is ?" maakte hij ten slotte uit. "Wat betekent het, dat het een abnormale spanning is, als het resultaat, als het gevoel van dat ogenblik zich aan mij voordoet, wanneer ik het mij in gezonde toestand herinner en erover denk, als allerhoogste harmonie en schoonheid, en mij een nog ongehoord en ongedroomd gevoel geeft van vervulling, van maat, van verzoening en een ineenvloeien van extatische gebedsstemmingen in een allerhoogste levenssynthese ?"

HOME