In de brief van Anda's moeder aan mijn moeder wordt een gedicht van Goethe vermeld die door mijn moeder aan haar werd toegestuurd en welk gedicht Anda zeer heeft aangesproken. Dit gedicht hebben we opgezocht en plaatsen we hier.
De prachtige Nederlandse vertaling heeft Hennie voor mij gemaakt.


Zalig verlangen


Zegt het enkel aan de wijzen,
wat de menigte veracht:
dat de mens die ik wil prijzen
blij de vlammendood verwacht.

O, die koele nacht der liefde
gaf jou eens het levenslicht
dat de boodschap overbriefde
uit de dood aan jou gericht.

En jou houdt niet meer gevangen
wat de duisternis bewaart,
maar er is een nieuw verlangen
dat jou aan de hemel paart.

En je vliegt op naar het verre,
door de vuurglans overmand,
en in heimwee naar de sterren
word jij, vlindertje, verbrand.

Want zo lang men niet beleeft
het worden door de dood,
blijft men wie zichzelf niet geeft:
droeve lotgenoot!


Selige Sehnsucht


Sagt es niemand, nur den Weisen,
weil die Menge gleich verhöhnet!
Das Lebendige will ich preisen,
das nach Flammentod sich sehnet.

In der Liebesnächte Kühlung,
die dich zeugte, wo du zeugtest,
überfällt dich fremde Fühlung,
wenn die stille Kerze leuchtet.

Nicht mehr bleibest du umfangen
in der Finsternis Beschattung,
und dich reiszet neu Verlangen
auf zu höherer Begattung.

Keine Ferne macht dich schwierig,
kommst geflogen und gebannt,
und zuletzt, des Lichts begierig,
bist du, Schmetterling, verbrannt.

Und so lang du das nicht hast,
dieses: stirb und werde
bist du nur ein trüber Gast
auf der dunklen Erde.

terug    volgende    index