calendula


calendula


Calendula officinalis

Calendula heeft een opmerkelijke plaats onder onze inheemse kruiden. Het behoort tot de kruiden die heilzaam zijn bij kanker en kankerachtige woekeringen. Men treft de goudsbloem aan in vele tuinen in het land, soms in het wild op onbebouwde gronden.
Sinds zijn geneeskrachtige eigenschappen weer opnieuw zijn ontdekt, en er vraag naar is, komt men hem niet alleen meer in tuinen tegen, maar ook in velden.
Calendula bereikt een hoogte van 30 tot 40 centimeter. De bloemen zijn van helder geel tot oranje van kleur. Stengels en bladeren voelen vlezig en plakkerig aan.
Er zijn verschillende soorten met volle bloemen, met donkere of lichte meeldraden. De medicinale waarde is hetzelfde.
Als de bloemhoofdjes na zeven uur in de ochtend gesloten zijn, zal het die dag regenen. In vroegere tijden werd het beschouwd als een regenvoorspeller.
In de volksgeneeskunde worden de bloemen, stelen en bladeren van de plant verzameld en gebruikt. Het verzamelen zou in de heldere zonneschijn moeten plaatsvinden, wanneer de genezende kracht op zijn best is. Het kan tot in de late herfst vers in de tuin geplukt worden, mits vrij van meeldauw.
Calendula lijkt heel erg op Arnica, maar overtreft het in helende kracht. Arnica zou alleen onder medisch toezicht gebruikt moeten worden omdat de thee hiervan meer schade aanricht dan goed doet, voor mensen die hartbezwaren hebben.
Calendulathee daarentegen kan zonder problemen gedronken worden.
Calendula is een bloedreinigend middel en een goede hulp bij hepatitis (hepatitis infectiosa oftewel hepatitis A).
1 tot 2 kopjes calendulathee per dag doen wonderen. Calendula reinigt, stimuleert de bloedsomloop en bevordert het genezen van wonden.
Een man stak zijn hand per ongeluk in een cirkelzaag. Hij had ontzettend veel pijn aan zijn wonden, na het ontslag uit het ziekenhuis. Ik hoorde het en vertelde hem over het gebruik van calendulazalf. Hij was enthousiast over de resultaten en vertelde mij dat de pijn, die hem menige slapeloze nacht had gekost, na een korte tijd was verdwenen. Zijn vrouw plant nu ieder jaar calendula in de tuin.
Tijdens een visite liet de vrouw des huizes mij haar benen zien die bedekt waren met spataderen. Ik haalde calendula uit haar tuin en bereidde de zalf. Het residu smeerde ik onmiddellijk op haar benen. Ze smeerde de zalf, zo dik als het achterstuk van een mes, op een stuk linnen, en zwachtelde haar benen ermee in. U zult verrast zijn als ik u vertel, dat vier weken later, toen ze mij thuis bezocht, de spataderen waren verdwenen. Beide benen hadden een mooie gladde huid.
Een non vertelde me dat ze een vrouw in de straat had gezien met ernstige spataderen en adviseerde haar calendulazalf te gebruiken. Groot was haar verbazing toen na een maand, dezelfde vrouw vrolijk haar benen aan haar toonde, glad en vrij van spataderen.
De zalf brengt snel verlichting bij phlebitis (aderontsteking), spataderzweren, fistels, bevriezing en brandwonden. Gebruik de zalf, en ook het residu na het maken van de zalf, voor gezwellen op de borst, zelfs als ze kwaadaardig zijn.
Bij een kennis van mij moest de borst verwijderd worden. Terwijl zij in het ziekenhuis was, bereidde ik calendulazalf. Later gebruikte ze het op de grote operatiewond, waarbij de grote spanning van de wond snel was verdreven. Bij een controle bleken de littekens van de operatie, vergeleken met de littekens van andere patiënten, zo mooi te zijn genezen dat ze slechts een gedeelte van de voorgeschreven bestralingsbehandeling nodig had.
Calendulazalf is ook uitstekend voor schimmels tussen de tenen. Vele brieven die ik heb ontvangen bevestigen dit, speciaal in gevallen waarbij andere middelen geen succes hadden.
Een afkooksel van het verse kruid kan ook met succes gebruikt worden. Zou er een schimmelinfectie zijn ontstaan in het gebied van de genitaliën, bet dan het aangedane gebied met een afkooksel van het verse kruid, of gebruik zitbaden. Gebruik hiervoor 50 gram gedroogd kruid of twee volle handen van het verse kruid per zitbad.
Een vrouw uit Stuttgart schreef dat haar echtgenoot schimmel tussen de tenen had gehad en wat ze niet al hadden geprobeerd ... baden, zalven, poeders, geen van allen gaf resultaat. Toen probeerde hij calendulazalf. Na 8 dagen waren de open gedeelten genezen en bleven goed.
Naast de zalf zou men calendula tinctuur moeten bereiden (zie de aanwijzingen). Deze tinctuur die vermengd wordt met gekookt water is speciaal geschikt als kompres voor wonden, kneuzingen, builen en verstuikingen, zelfs voor verzweringen of kankerachtige problemen, doorliggen, zweren en zwellingen.
Niet alleen pastoor Kneipp geloofde in calendula als een natuurlijk middel voor kwaadaardige woekeringen, maar ook welbekende artsen zoals dr St Ager, dr Bohn, dr Halenser en anderen. Dr Bohn vindt calendula het belangrijkste middel bij kankerziektes wanneer het te laat is voor een operatie. Hij adviseert dan het dagelijks drinken van calendulathee gedurende een lange periode. Het vers geperste sap van calendula kan zelfs succesvol gebruikt worden bij huidkanker.
Moedervlekken (wijnvlekken) die men verschillende keren per dag gedurende een lange periode achtereen, bedekt met het verse sap, kunnen verdwijnen; hetzelfde geldt voor pigment- en ouderdomsvlekken, evenals ruwe kankerachtige plekjes op de huid.
Onlangs toonde de Amerikaanse arts en wetenschapper dr Drewey, het unieke genezingsvermogen aan bij kanker; hij was in staat om goed succes met calendula te noteren.
Inwendig wordt calendula als thee gebruikt bij ziekten van het maagdarmkanaal, maagkrampen, maagzweren, evenals ontsteking van de dikke darm, waterzucht en bloed in de urine.
Het is een uitstekend middel tegen virusinfecties en bacteriën in de urine. Wat voor een prachtige resultaten het gebruik van verse calendulathee heeft, staat genoteerd in een brief die een arts aan mij stuurde: "Een klein meisje van 2½ jaar werd heel erg ziek na herhaalde polio-injecties. Ze had chronische diarree, gewichtsverlies, zwak gezichtsvermogen en moeilijkheden met eten. Na een klinische controle werd paratyphus gediagnostiseerd en het kind was daarvoor onder behandeling. Na een week drinken van verse calendulathee en enkele homeopatische medicijnen, was het kind aanzienlijk beter. Het onderzoek naar typhusbacillen wees drie keer kort nadien uit, dat het probleem was opgelost.
Aangezien calendula ook heilzaam is gebleken voor hepatitis A, is het een uitstekend middel gebleken bij verstoringen van de lever.
Bloemen, bladeren en stengels worden gebrouwen met kokend water. De thee behoort niet gezoet te worden. Voor de bovenvermelde verstoringen drinkt men 3 tot 4 kopjes per dag, ongeveer een eetlepel ieder kwartier.
Thee die gemaakt is van 1 eetlepel bloemen op ¼ liter water zal wormen verdrijven.
Het sap van de verse stengel zal wratten en schurft doen verdwijnen.
Het gekookte aftreksel geneest herpes en klierzwellingen, wanneer de aangedane delen ermee gebet worden.
Wanneer de thee regelmatig gedronken wordt, zuivert het bloed.
Ogen die in een oogbadje met lauwwarme thee worden gebaad, worden versterkt.
Kankerachtige zweren en gezwellen, wintervoeten, beenzweren, zweren in het dijbeen en ook kwaadaardige, etterende wonden, worden geholpen door het wassen met een aftreksel van gelijke delen calendula en heermoes (equisetum arvense). Gebruik een volle eetlepel van dit mengsel met een halve liter water.
Om nog eens de nadruk te leggen op het unieke effect van calendulathee wil ik graag nog wat successen aanhalen. Een verpleegster die gedurende 8 jaar al leed aan een ontsteking van de dikke darm, had een afspraak met een specialist. Ze kreeg het advies calendulathee te gaan gebruiken volgens mijn boek. Gedurende vier dagen dronk ze teugje voor teugje twee koppen calendulathee gedurende de dag. Ze kon het nauwelijks geloven dat na dit korte gebruik van calendula alle klachten waren verdwenen.
Een non vertelde me dat ze leed aan diarree. Alhoewel ze kamille thee dronk, werd het niet beter. Pas toen ze calendulathee had gebruikt kwam er een verbetering op gang. Een andere non leed gedurende 15 jaar aan een schimmelinfectie tussen de tenen en bovendien had ze herhaaldelijk last van phlebitis (aderontsteking). Door de toepassing van calendulazalf ondervond ze uiteindelijk een genezing van haar voeten.
Korstjes in de neus kunnen gemakkelijk behandeld worden door calendulazalf.

Aanwijzingen:

thee: een opgehoopte theelepel kruiden op ¼ liter water.
zitbad: twee volle handen van het verse kruid of 100 gram gedroogde kruiden voor een zitbad.
wassingen: een opgehoopte eetlepel kruiden op een ½ liter water.
tinctuur: een handvol bloemen geweekt in alcohol. Zet het in de zon gedurende 2 weken. Neem hier dan bijvoorbeeld 3 x 40 druppels per dag van.
vers sap: bladeren, stengel en bloemen worden gewassen en nog nat en al door een vruchtenpers gedaan.
zalf: Twee handen vol calendula (bladeren, stengels en bloemen) worden fijngehakt. Verwarm 500 gram varkensreuzel waaraan de gehakte calendula wordt toegevoegd, roeren, de pan van het vuur halen, deksel erop en een dag laten staan. De volgende dag wordt het wederom verwarmd, gefilterd door een linnen doek, en in van te voren schoon gemaakte potjes gedaan.

Er staat nog bij: Heeft men een aversie tegen varkenreuzel, dan kan men een goede soort plantaardig vet gebruiken. Men voegt dan een beetje kokende olie toe aan de nog warme massa, om de zalf gladder te maken.
Aldus het engelstalige artikel dat u kunt vinden in de lijst met links.
Als vegetariër staat me de laatste versie van het recept meer aan, en zou ik de plantaardige versie van de bereiding van de zalf bepleiten.

Nog een kleine toegift over de bereiding van geneesmiddelen en kruiden.
Men kent in de phytotherapie verschillende manieren van bereiden.
Een infuus is een aftreksel dat wordt bereid op de manier van theezetten. Men giet kokend water op het kruid en laat dit, zolang als in het recept wordt aangegeven, trekken.
Met een decoct wordt altijd een afkooksel bedoeld. Het kruid wordt gekookt in water, daarna gezeefd en uitgeknepen.
Met macereren bedoelt men dat de kruiden geweekt moeten worden in lauw water of in alcohol. Kruiden geweekt in alcohol, noemt men een tinctuur.
Een cataplasma is een kruidenzalf die men royaal op een doek aanbrengt, en met behulp van een wikkel om een wond legt.

HOME