Deze schildering van 6 oktober 1995 stelt een marathonloper en/of fakkeldrager voor.
Tijdens het schilderen moet hij een behoorlijke epileptische aanval gehad hebben, want hij kwam nog half om half in een aanval alle trappen af, doodeng dus, naar beneden gelopen, dik oog in de hoek en pijn. Toen ik uiteindelijk boven ging kijken was alles een smeerboel, allemaal verf uitgesmeerd over de tafel, het verfwater over de vloer, de schildering gescheurd in een hoek en nog niet af. De verticale streep erover was dus ook niet de bedoeling. Tóch zet ik deze schildering op de site, want al is het niet af of mislukt door een aanval of niet perfect of wat dan ook, de onderwerpen zijn iedere keer zo'n verrassing en tegelijkertijd steeds met een soort innerlijke diepte erachter, dat het zo wie zo steeds heel erg mooi is. Bovendien vertelt het iets over de omstandigheden waarin Frank zich vaak bevindt.